حکایت‌های کلیله‌و‌دمنه به روایت لافونتن

از نمونه‌های روشن و برجستۀ تاثیر ادبیات شرقی بر اندیشۀ غربی را می‌توان شیفتگی ژان دو لافونتن (۱۶۹۵-۱۶۲۱م)، حکایت‌پردازِ پرآوازۀ فرانسوی، نسبت به حکایت‌های کلیله و دمنه دانست. او با علاقۀ سرشار به این اثرِ پارسی، به گزینش بهترین داستان‌ها و افسانه‌ها و اندرزهای اخلاقی و انسانی آن می‌پردازد.
در کتاب پیش رو، نویسندۀ اثر با موشکافی و پژوهش در دیدگاه و نوع نگاه لافونتن به این اثر ادبی، در حقیقت بازتاب فرهنگ و اندیشه ایرانی بر ادبیات فرانسوی را بازنمایی می‌کند.
نویسندۀ اثر، عظمی عدل نفیسی، زادۀ ۱۲۹۷خ، نخستین زن مترجم ایرانی به شمار می‌رود. او تحصیلات فارسی و فرانسۀ خود را از مدرسۀ ژاندارک تهران آغاز کرد و پس از اتمام آن به مطالعۀ ادبیات ایران و آثار نویسندگان فرانسه پرداخت. از دیگر آثار او می‌توان به «ترس از زندگی» و ترجمه‌های «داستان‌های دوشنبه»، «سرخ و سیاه» و «جامۀ پشمین» اشاره کرد.