در طلب معیشت و بقاء: واکنش‏های اجتماعی به اقدامات دولت رضاشاه (براساس عرایض مجلس شورای ملی: ۱۹ تیر ۱۳۰۵ تا ۲۴ دی‏ماه ۱۳۱۱)

در طلب معیشت و بقاء با اتکا به اسنادِ عرایض، روایتگر نگاه برخی از گروه‌های اجتماعی در برابر تغییرات شتابان جامعه در مسیر نوسازی و مدرن شدن است. این آهنگ برای آنان نغمۀ نگرانی، نارضایتی و دغدغه‌خاطر از اِعمال سیاست‌های اجتناب‌ناپذیری بود که زندگی‌شان را زیرورو می‌کرد. اقدام دولت رضاشاه در اجرای نظام اجباری، متحدالشکل شدن لباس، نوسازی شهری و افزایش ورود اتومبیل، در عریضه های افراد و گروه‌هایی که این اقدامات بر آنها اِعمال شد، انعکاس یافته است.
تنگنایی معیشت و از دست دادن شغل، به عنوانِ عامل بقاء، یکی از نمودهای بارزِ عرایض ارائه شده به مجلس شورای ملی است که به روشنی ناخرسندی و ناهمسویی و گاه فرار برخی از گروه های اجتماعی از این اقدامات را روایت می‌کند.